Allerheiligen in Polen, echt iets speciaal

Allerheiligen wordt in de meeste katholieke landen gevierd, maar in Polen is het toch wel een jaarlijks terugkerende bijzondere gebeurtenis. Het begint eigenlijk de week ervoor. De kerkhoven worden makkelijk herkenbaar omwille van de vele kraampjes met bloemen en kaarsen die er zich rond verzamelen. Elke dag komen er kramen bij, met als hoogtepunt 31 oktober. De hele dag is het file rijden in de omgeving van de kerkhoven. Gelukkig regelt de politie het verkeer op de meeste plaatsen, anders zou het echt een ramp zijn. Alle parkeerplaatsen staan eivol. Er is geen vrij plekje meer te vinden. Het lijkt wel alsof heel Polen in Jelenia Góra zit, maar dat is natuurlijk niet zo. Trouwens die indruk krijgt men deze dagen in de omgeving van de meeste kerkhoven. Wij hebben deze situatie nu reeds verschillende jaren meegemaakt en telkens in een andere stad en overal is het hetzelfde.


Benieuwd wat het morgen zal worden. Wij gaan morgen in elk geval een ritje in de omgeving maken en het plan is om morgenavond enkele foto’s te gaan maken van één van de kerhoven in Jelenia Góra met zijn duizenden kaarsen. Hopelijk lukt het om met ons klein toestelletje de sfeer te vangen. Maar dat zien jullie wel één van de volgende dagen.

Een nieuw winkelcentrum

Mooi geIntegreerd in de rest

 Ook in Jelenia Góra is men tot het besef gekomen dat men zich moet beginnen voorbereiden op de grote stroom toeristen die men in de volgende jaren zeker mag verwachten. Al was het maar om al de toeristen te kunnen opvangen die het nieuwe hotel in Karpacz met zijn méér dan 2.000 bedden zal krijgen. Kijk hieronder maar eens naar de foto; dit wordt een echte mastodont. En dan spreken we niet eens over al die bed and breakfast plaatsen die als paddestoelen uit de grond schieten. Ook de verhuur van vakantiewoningen zoals de onze bloeit als nooit te voren. Zowel Duitsers als Nederlanders en ook een paar Belgen (hoodzakelijk uit Vlaanderen) beginnen deze streek “en masse” te ontdekken. Reken daar de Polen bij die deze streek al zeer lang als dé vakantieplek bij uitstek vinden, dan kom je tot een heel groot aantal toeristen. Grootwarenhuizen zijn er in Jelenia Góra al genoeg en dat sinds jaren. Carrefour, Carrefour Express, Tesco, Kaufland, Lidl, Aldi, aangevuld met een hele resem Poolse ketens, aan winkelmogelijkheden geen gebrek. Het enige wat er nog ontbreekt is een winkelcentrum waar men zowel kledingzaken als juwelenwinkels als restaurantjes als koffiehuizen met bijhorend ijssalon onder één dak vindt. En dat hiaat is men nu aan het opvullen. Men is de laatste hand aan het leggen aan een zeer leuk uitziend project.

Wij kijken er al naar uit om daar rond te flaneren of zoals Toon Hermans het zo mooi vertelde te kuieren.

Van buiten ziet het er in elk geval mooi uit en gelukkig helemaal in de stijl van de omringende gebouwen. Voor diegenen die Jelenia Góra reeds bezocht hebben, dit centrum ligt juist tegenover de Raiffeissenbank, naast Hotel Baron en juist aan de parking die naast het vroegere Griekse restaurant ligt.

De naam van het winkelcentrum is Galeria Grodszka.

Het nieuwe hotel dat men in Karpacz aan het bouwen is. Te groot voor de foto.

Men heeft het blijkbaar begrepen

Theehuis in 2009

Theehuis in 2010

Bouwen, bouwen, bouwen en vooral verbouwen en renoveren.

Eindelijk zullen sommigen zeggen, anderen vinden het dan weer jammer, sommigen een schande en de waarheid ligt er zo wat midden in. Het is in elk geval een feit dat men in Neder-Silezië begint de beseffen wat een rijkdom men in handen heeft.

Neder-Silezië was tot na de tweede wereldoorlog een deel van Duitsland en ook toen was het een succesvol en rijk gebied. Dat heeft geresulteerd in heel wat mooie gebouwen met bijhorende parken. Ooit bevond zich hier het zomerverblijf van de Duitse koning Frederik Willem en natuurlijk ook van zijn vrienden, familie en regeringsleden. Zij kochten en verbouwden de grote herenhuizen van de voormalige textielbaronnen. (In de nabije toekomst zullen we hier dieper op ingaan).

Toen men na de oorlog besliste om Neder-Silezië bij Polen en het Oostblok te voegen, begon het verval van al deze rijkdom. Weinig gebouwen en parken ontsnapten aan deze teloorgang. Gelukkig kon het tij juist op tijd gekeerd worden. Het point of no return was nog net niet bereikt.

De eerste resultaten van deze wederopbouw zijn al enkele jaren te bewonderen. Denken we maar aan pałac Łomnica, pałac Staniszów en pałac Wojanów enz. Eén voor één juweeltjes. En het belangrijkste is dat de andere eigenaars beginnen te beseffen dat ook zij er goed aan doen om hun eigendom niet verder te laten verkommeren. Zelfs in een klein gehucht als Bukowiec met zijn 722 inwoners (wij inbegrepen).

We waren blij verrast toen we tijdens één van onze wandelingen ontdekten dat men onmiddellijk na de zomer hard beginnen werken is aan het theehuis dat ooit bij het kasteel van de familie von Reeden behoorde. De beide zijvleugels waren tijdens de communistische periode afgebroken en het theehuis was een zeer stille getuige van wat Bukowiec en het von Reeden park ooit geweest was. Enkel tekeningen uit die tijd konden ons helpen een beeld te vormen van dit deel van het eens (naar het schijnt) mooiste park van Europa.

De zijvleugels staan er terug en wij hopen dat ze er ook iets meer mee gaan doen. Het zou natuurlijk prachtig zijn voor onze wandelaars indien het terug als theehuis of cafétje zou worden gebruikt.

Ook de torenruïne werd grondig aangepakt. Er werd een trap in geplaatst waardoor de wandelaars tot op de top van de toren kunnen klimmen om te genieten van het prachtige uitzicht. Degene die ons een beetje kennen weten dat onze hoogtevrees ons er van weerhouden heeft om zelf het resultaat te gaan bewonderen. Maar het is een feit dat “onze von Reedenwandeling” er enkele leuke extra-tjes bij heeft gekregen.

In elk geval de moeite waard om deze wandeling nog eens over te doen als je in de buurt bent.

Zicht op Sneeuwkop vanuit het Theehuis

De natuur op zijn best

Het enige nadeel van ergens regelmatig te zijn, is dat je gewoon wordt aan de omgeving. Zelfs de meest wonderlijke dingen worden alledaags. Na vijf jaar moeten we onszelf dwingen om rond te kijken met de ogen van iemand die hier voor het eerst komt.
En dat is wat we vandaag gedaan hebben. Eigenlijk werden we er een beetje toe gedwongen. Sinds deze morgen 8 uur zijn ze hier boven ons hoofd aan het kloppen dat het een lieve lust is. De dakbedekking van de boerderij wordt helemaal vernieuwd en er wordt een extra dakvenster gestoken.
Hét moment om erop uit te trekken, weg van al dat lawaai en op zoek naar verwondering.
Zoals ik gisteren al schreef is de natuur nu echt op zijn mooist. Het is of men door een schilderij loopt met honderden kleurschakeringen. We zijn hier alweer enkele weken, maar zagen het niet meer. Vandaag hebben we even de moeite gedaan om weer rond te kijken. Oordeel zelf. Jammer genoeg zijn de foto’s gemaakt met een klein digitaal toestelletje, maar het geeft toch een beeld van wat wij hier nu te zien krijgen.
Op dit ogenblik maakt het echt niet uit waar je wandelt, overal is het even mooi. Overal spatten de kleuren uiteen. En in het middelpunt van al die pracht staat Snieżka (Sneeuwkop) te pronken met zijn witte vacht (“als de kers op de taart” zegt Greet). Enkele dagen geleden werden we wakker en niettegenstaande buiten de zon scheen, waren de bergtoppen versierd met een laag sneeuw. Nu is de zomer ECHT voorbij en kunnen we ons gaan voorbereiden op de winter.
Maar de echte kers op de taart is het feit dat ik deze tekst geschreven heb bij het drinken van een lekkere kop koffie op het terras van Pałac Łomnica, genietend van de zon.

Een nieuwe episode in ons computerleven.

Emails, websites, facebook, twitter, bloggen. Wat komt er nog allemaal?
Hoe kun je het vlugst vrienden en kennissen bereiken?
Nieuwtjes bezorgen aan onze vakantiegasten, zowel de oude als de nieuwe.
Dit is een vraag die ons al heel lang bezig houdt.
En dan ontdekten we via Facebook het blog van een "oude" vriend.
Iemand die we al jaren niet meer gehoord of gezien hadden.
Het was zo verrassend wat we allemaal via zijn blog te weten kwamen dat we enthousiast werden over deze wijze van communiceren.
Vandaar dat we het ook eens gaan proberen.
We hebben in het verleden al wel eens een poging gewaagd, maar toen waren we er duidelijk niet klaar voor.
Hopelijk nu wel.
Aan inspiratie zal het ons zeker niet ontbreken, want er gebeurt hier wel het een en ander. En het is natuurlijk een prachtige tijd om te genieten van de kleurenpracht van de natuur. Dus we gaan zeker proberen er een gezellige blog van te maken waar je rustig kunt genieten van mooie foto's en leuke berichtjes.