Men heeft het blijkbaar begrepen

Theehuis in 2009

Theehuis in 2010

Bouwen, bouwen, bouwen en vooral verbouwen en renoveren.

Eindelijk zullen sommigen zeggen, anderen vinden het dan weer jammer, sommigen een schande en de waarheid ligt er zo wat midden in. Het is in elk geval een feit dat men in Neder-Silezië begint de beseffen wat een rijkdom men in handen heeft.

Neder-Silezië was tot na de tweede wereldoorlog een deel van Duitsland en ook toen was het een succesvol en rijk gebied. Dat heeft geresulteerd in heel wat mooie gebouwen met bijhorende parken. Ooit bevond zich hier het zomerverblijf van de Duitse koning Frederik Willem en natuurlijk ook van zijn vrienden, familie en regeringsleden. Zij kochten en verbouwden de grote herenhuizen van de voormalige textielbaronnen. (In de nabije toekomst zullen we hier dieper op ingaan).

Toen men na de oorlog besliste om Neder-Silezië bij Polen en het Oostblok te voegen, begon het verval van al deze rijkdom. Weinig gebouwen en parken ontsnapten aan deze teloorgang. Gelukkig kon het tij juist op tijd gekeerd worden. Het point of no return was nog net niet bereikt.

De eerste resultaten van deze wederopbouw zijn al enkele jaren te bewonderen. Denken we maar aan pałac Łomnica, pałac Staniszów en pałac Wojanów enz. Eén voor één juweeltjes. En het belangrijkste is dat de andere eigenaars beginnen te beseffen dat ook zij er goed aan doen om hun eigendom niet verder te laten verkommeren. Zelfs in een klein gehucht als Bukowiec met zijn 722 inwoners (wij inbegrepen).

We waren blij verrast toen we tijdens één van onze wandelingen ontdekten dat men onmiddellijk na de zomer hard beginnen werken is aan het theehuis dat ooit bij het kasteel van de familie von Reeden behoorde. De beide zijvleugels waren tijdens de communistische periode afgebroken en het theehuis was een zeer stille getuige van wat Bukowiec en het von Reeden park ooit geweest was. Enkel tekeningen uit die tijd konden ons helpen een beeld te vormen van dit deel van het eens (naar het schijnt) mooiste park van Europa.

De zijvleugels staan er terug en wij hopen dat ze er ook iets meer mee gaan doen. Het zou natuurlijk prachtig zijn voor onze wandelaars indien het terug als theehuis of cafétje zou worden gebruikt.

Ook de torenruïne werd grondig aangepakt. Er werd een trap in geplaatst waardoor de wandelaars tot op de top van de toren kunnen klimmen om te genieten van het prachtige uitzicht. Degene die ons een beetje kennen weten dat onze hoogtevrees ons er van weerhouden heeft om zelf het resultaat te gaan bewonderen. Maar het is een feit dat “onze von Reedenwandeling” er enkele leuke extra-tjes bij heeft gekregen.

In elk geval de moeite waard om deze wandeling nog eens over te doen als je in de buurt bent.

Zicht op Sneeuwkop vanuit het Theehuis